Rice cultivation is one of the most important agricultural activities on earth, with nearly 90% of it being produced in Asia. It belongs to the family of crops that includes wheat, maize and barley, and it supplies more than 50% of calories consumed by the world population. Its immense economic value and a relatively small genome size makes it a focal point for scientific investigations, so much so that four whole genome sequence drafts with varying qualities have been generated by (...) both public and privately funded ventures. The availability of a complete and high‐quality map‐based sequence has provided the opportunity to study genome organization and evolution. Most importantly, the order and identity of 37,544 genes of rice have been unraveled. The sequence provides the required ingredients for functional genomics and molecular breeding programs aimed at unraveling intricate cellular processes and improving rice productivity. BioEssays 28: 421–432, 2006. © 2006 Wiley Periodicals, Inc. (shrink)

John Martin Fischer is one of the leading proponents of semi-compatibilism, one of the ideas proposed in the debates on free will and determinism. According to him, even if it is not possible to make a free choice once determinism is accepted, persons can be held morally responsible for their actions. Thus, the ability to choose one of several alternatives, i.e. to act otherwise, is not necessary for moral responsibility. In his translated article Responsibility and Inevitability, Fischer sketches an outline (...) of a theory of moral responsibility that explains how persons are responsible for their actions, for the actions they do not perform (omissions), and for the consequences of their actions or omissions. (shrink)

Bu çalışmanın amacı İbn Kesîr’in (öl. 774/1373) el-Bidâye ve’n-nihâye isimli tarih çalışmasının siyer bölümünde Sahîhayn hadislerini muhteva açısından tenkidinin araştırılması ve tahlilidir. Çalışmamızın konusu ise İbn Kesîr’in mezkûr eserinde yirmi Sahihayn hadisini Kur’ân-ı Kerîm (3 hadis), akıl (1 hadis), icmâ (1 hadis), sahih hadisler (7 hadis) ve sağlam târihî bilgilere (8 hadis) uygunluk/aykırılık kıstaslarını kullanarak tenkidi ve on dört hadiste izah getiremediği yanlışların birer hata olduğunu kaydetmesidir. İbn Kesîr’in incelenen hadislerin muhteva tenkidine müsait bir hâle gelmesine yol açan râvi tasarruflarına (...) dair verdiği bilgiler ayrıca kıymetlidir. Bu çalışmanın kapsamını oluşturan hadislerden yedi tanesi hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim, altı tanesi sadece Sahîh-i Buhârî, yedi tanesi de sadece Sahîh-i Müslim’de yer almaktadır. Hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler Hayber’de müt‘a nikahının yasaklanışı, Rasulullah’ın (s.a.v.) umre ve hacca niyeti, Hz. Peygamber’in gümüş yüzüğü atması, kıblenin değişimi haberinin Kubâ’ya ertesi sabah ulaşması, namazda konuşma yasağının zamanı, ye’cûc ve me’cûc’un seddinin delinmesi ve Hz. Peygamber’in (s.a.v.) miras bırakmaması konulu hadislerdir. Sadece Sahîh-i Buhârî’de geçen hadisler isranın vahiy gelmesinden önce vukuu, Hamrâülesed seferine katılanların sayısı, Sa‘d b. Ebî Vakkas’ın İslam’a girişi, Hz. Ali’nin Hz. Ebû Bekir’e biatı, Recî‘ vak‘asıyla ilgili bazı bilgiler ve mirac hadisinde Beyt-i Makdis’e yolculuğun zikredilmemesi konulu hadislerdir. Son olarak, sadece Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler ise Huneyn savaşında müslümanların sayısı ve Taif kuşatmasının müddeti, yeryüzünün yedi günde yaratılışı, Amr b. Abese’nin İslam’a girişi, Bedir için Sa‘d b. Ubâde ile istişâre, sahâbînin sıcak kumlardan şikâyeti, Ümmü Habîbe ile evlilik ve kurban bayramında öğle namazının yeri konulu hadislerdir. Araştırmamızın yöntemi kaynak taraması ve sonuçların diğer şarihlerinkiyle mukayeseli tahlilidir. Araştırmamızın sonucunda eleştirilen hadislerin büyük bir kısmında İbn Kesîr’in değerlendirmelerinin İbn Hacer ve Nevevî gibi muhaddislerinkinden farklı olduğu görülmüştür. Çalışmamızın önemi İbn Kesîr’in tenkitlerinin muhaddislerin senedin sıhhatinin metnin sıhhatini temin etmeyeceğine dair tespitlerinin uygulamadaki somut delillerini oluşturmasıdır. Kısaca İbn Kesîr’in, eserine güçlü tenkit zihniyetini, özgün görüşlerini ve geniş ilmî birikimini başarıyla yansıttığı görülmektedir. (shrink)

Hadis rivâyet etmek konusunda bazı muhaddislerin ihtiyatlı bir tutum sergilediği dikkatlerden kaçmamaktadır. Böyle bir tavra neden olan birçok unsur bulunmakla beraber hadis rivâyetinden geri bırakan etkenler genelde hadislerin asıllarını korumaya yönelik çabalar ve ravilerin konuyla ilgili hassasiyetleri zemininde değerlendirilmiştir. Bu çalışmada hadis rivâyetine engel olan unsur-lar tespit edilmeye çalışılmış, ancak sıhhat endişelerinin oluşturduğu hassasiyetler ve bu konu etrafında ifade edilen râvi titizlikleri ile ilgili hususlar dikkate alınmamıştır. Rivâyet etmekten alıkoyan unsurları kendi içinde güçlü ve zayıf olarak iki grupta ele almak (...) mümkündür. Ancak makalede davranış kalıplarına dönüşmeye sebep olan, etkin unsurlar ifade edilmiştir. Hadis rivâyetine engel olan durumlardan bir kısmı aktarım esnasında ortaya çıkabilecek eklemelere, azaltmalara ve yanılmalara karşı bir bilinç oluşturmak üzere ortaya çıkmıştır. Bunun yanında bir kısım çekinceler de rivâyet etmekten veya rivâyetin kendisinden değil, nakletmek için uygun şartların oluşmadığı harici unsurlardan kaynaklanmıştır. Son olarak hadis rivâyetini azaltan diğer bir unsur, râvilerin bu konuda takip ettiği yöntem ve tarzla ilgilidir. (shrink)

Hz. Peygamber’in ashâbı, bir takım şahsî özellikleri açısından hadis rivayetine farklı şekillerde katkı sunmuşlardır. Bu çalışmada da Yahudilikten ihtidâ etmiş bir sahâbî olması özelliğiyle dikkatleri çeken Abdullah b. Selâm ve hadis rivayeti ele alınmıştır. Müslüman olmadan önce Medine Yahudilerinin önemli ilim adamlarından biri olan Abdullah b. Selâm, Müslümanlar arasında da ilmî açıdan önemli bir yere sahip olmuştur. Sahâbîlerin ona sorular yönelterek onun eski dinine dair ilminden istifade ettikleri görülmektedir. Hatta Hz. Peygamber dahi bazı hususlarda onun Tevrat bilgisinden yararlanmıştır. Abdullah b. (...) Selâm, hakkında birtakım ayetler nazil olan, aynı zamanda pek çok ayetin tefsirinde de kendisinden bahsedilen bir sahâbîdir Kur’an’ın Yahudi kökenli oldu-ğuna dair iddialarda adının zikredilmesi de Abdullah b. Selâm’ı önemli bir isim kılmaktadır. Hadis rivayeti açısından bakıldığında Abdullah b. Selâm’ın yetmiş beş rivayeti tespit edilmiştir. Bu yetmiş beş rivayet içerik olarak incelendiğinde ise aslında bunların toplamda elli rivayetin farklı versiyonları olduğu görülmektedir. Bu rivayetler çerçevesinde Abdullah b. Selâm’dan rivayette bulunan elli râvî tespit edilmiştir. Bunlar içerisinde sahâbî, muhadram ve tâbînden olanlar bulunmaktadır. İsrâiliyat üzerinden eleştiriye maruz kalan Abdullah b. Selâm’ın mevkuf rivayetleri içerikleri itibariyle incelendiğinde İsrâiliyat konularıyla alakalı olabilecek yirmi iki tane mevkuf rivayeti olduğu görülmüştür. Bu rivayetlerin içeriği genel itibariyle yaratılış, peygamberler tarihi, ahiret ahvâli, kıyamet alametleri, fiten ve melâhîm ile alakalıdır. Bu tür rivayetlerinin miktarı göz önünde bulundurulduğunda aslında onun İsrâiliyat konusunda çok abartılacak bir etkisinin bulunmadığını söylemek mümkündür. (shrink)

Çocuk evliliği, tarih boyunca farklı toplumlarda bilinen ve uygulanan sosyal bir olgu olsa da son zamanlarda, modern duyarlılıkları giderek daha fazla rahatsız eden bir hal almıştır. Son iki asır öncesine kadar, Avrupa hukuki düşüncesinde çocuklar yargı önünde farklı bir muamele görmelerine imkan veren istisnai bir statüye sahip değildi. Diğer taraftan, İslam hukukunun çocuklara, özel bir hukuki statü kazandırma konusunda bazı öncü adımlar attığını söyleyebiliriz. Nitekim, en eski İslam hukuku kitaplarının bile, insanın fiziksel ve zihinsel gelişim aşamalarına ve her bir aşamada (...) ortaya çıkan hukuki hükümlere dair son derece teknik ayrıntılarla dolu olduğunu görebiliriz. Ancak çocuk hakları konusundaki bu erken farkındalığa rağmen, çocuk evliliği olgusu hem İslam toplumlarında hem de İslam hukukunda kendini gösterebilmiştir. Çünkü, İslam çocuk hukuku, ilk ortaya çıktığı dönemin kültürel şartlarından ciddi şekilde etkilenmiştir. Üstelik bu kültürel şartlar, İslam dünyası boyunca İslam çocuk hukukunun temel zemini olma işlevini sürdüre gelmiştir. Bu çalışma, alimlerin çocuk evliliğini delillendirmek üzere yapageldikleri bazı aşırı yorumları ortaya koymaya ve konuyla ilgili âyetleri metinsel bağlamıyla daha uyumlu bir şekilde okumaya çalışmaktadır.Özet: Her bağlam için geçerli olabilecek, standart bir çocuk tanımı yapmak göründüğünden daha güçtür. Bu nedenle çocuk araştırmaları sahasında çalışan akademisyenlerin, muhtelif sosyal disiplinler tarafından yapılacak herhangi bir çocuk tarifi konusunda memnuniyetsizlik içinde olması doğaldır. Diğer yandan, İslam hukukunda baştan beri ayrıntılı bir çocuk hukuku teorisi mevcuttur. İslam hukuk düşüncesinde, insanlar doğum ile yetişkinlik arasındaki gelişim döneminde üç aşamadan geçerler: Çocukluk (küçüklük), buluğ ve rüşt. Bütün fıkıh mezhepleri, insanın doğumu ile ergenliği arasındaki dönemde küçük çocuk sayılacağı kanaatindedirler. Bu çocukların mallarının en iyi şekilde idare edilebilmesi için yasal temsilcileri bulunmak zorundadır. Fakîhler çocuğun velisinin, özellikle de baba veya baba tarafından dedenin, velâyeti altındaki küçük çocuklar üzerinde mücbir bir yetkisi olduğu (velâyet-i mücbire) konusunda geniş bir fikir birliğine sahiptirler. Buna göre veliler, velâyetleri altında bulunan çocukları uygun gördükleri kişilerle evlendirme yetkisine de sahiptirler. Fakat zaman zaman beşik kertmesi olarak da anılan bu uygulama bir ön sözleşmeden ibarettir. Yani bu sözleşme doğrudan doğruya fiziksel boyutları da olan müşterek bir evlilik hayatını meşru kılmamaktadır. Çünkü cinsel hayatın ancak buluğdan sonra gerçekleşmesi ön görülmektedir. Modernite öncesi İslam tarihi boyunca, İbn Şubrume (ö. 144/761), Ebû Bekr el-Esamm (ö. 200/816) ve Osman el-Bettî (ö. 143/760) gibi bir kaç fakih dışında küçük çocukların evlenmesine kategorik olarak karşı çıkan kimselere pek rast gelinmemektedir.Hanefi mezhebinde, herhangi bir zihinsel özrü olmaksızın buluğa eren erkek ve kız çocuklar evlilik konusunda mücbir velâyetin kapsamı dışına çıkarlar. Bu, evlilik sözleşmelerini bizzat gerçekleştirebilecekleri anlamına gelmektedir. Fakat veli, uygunsuz bulduğu evliliğe karşı dava açarak bunu yargı yoluyla geçersiz kılma yoluna gidebilir. Diğer üç Sunnî mezhep ise erkek ve kız çocuklar arasında bir ayrım yapar: Buluğa eren erkek kendi evlilik akdini yapabilme hakkını elde ederken aynı durumdaki kız çocuklar velâyet altında kalmaya devam ederler. Şâfiʿî mezhebine göre, velâyeti gerekli kılan illet (bekaret) hâlâ geçerliliğini korumaktadır. Dolayısıyla veli, kızları evlendirme konusundaki icbâri yetkisini elinde tutmaya devam etmektedir. Bu durumda kızın rızasının alınması, akdin geçerliliği için şart olmaktan ziyade sadece nezaket gereğidir. Rüşte ulaşmak veya fizyolojik olgunlaşma sürecini tamamlamak ise İslam hukukunda evlilik için şart görülmemiştir.Modern zamanlara kadar geleneksel İslam hukukunun erken evlilik lehinde gösterdiği bu yaklaşımda herhangi bir değişiklik olmamıştır. 1917 yılında çıkan Hukuk-ı Aile Kararnamesi daha önce benzeri görülmemiş bir dizi düzenleme getirmiştir: İlk olarak, evlilik yaşı erkek için on sekiz kız için ise on yedi olarak belirlenmiştir. On sekiz yaşın altındaki erkeklerin hakimden evlenme izni alması; on yedi yaşından küçük kızların ise hem veli onayı hem de hakim iznine sahip olması zorunlu hale getirilmiştir. On iki yaşın altındaki erkekler ile dokuz yaşından küçük kızların ise asla evlendirilemeyeceği kararlaştırılmıştır.Mantıkî bağlam ve sentaktik yapı elverişli olmamasına rağmen fakihler çocuk evliliğini desteklemek üzere bazı Kur’ân âyetlerine (Nisâ 4/3-6, Nisâ 4/127, Talâk 65/4) referansta bulunmuşlardır. Makale içeriğinde detaylı şekilde açıklandığı üzere zorlama yorumlamalarda bulunmuşlardır. Bu makale, söz konusu âyetlere daha tutarlı bir yorum getirmeye çalışmaktadır. Aynı şekilde, Kur’an’ın çocuk evliliğini kolaylaştırıcı bir tavır içerisinde olmadığını, çocukların evlendirilebilmesi yönündeki yaklaşımların tarihsel ve kültürel şartlara bağlı olarak yapılan bazı zorlama yorumlara dayandığını ileri sürmektedir.Hz. ʿÂişe’nin Hz. Peygamber ile oldukça erken bir yaşta evlendiğine dair nakledilen rivâyet de konuyla ilgili olarak ileri sürülen başka bir argümandır. Bu rivâyetin sahih olduğuna inanılmaktadır. Buna rağmen ilginç bir şekilde bu rivâyet çok az fakih tarafından kullanılmıştır. Bunun sebebi, fakîhlerin Hz. Peygamberin mahremiyetinden bahsetmek istememeleri olabilir. Rivâyetin hücciyeti konusuna kuşkuya kapılmış olmaları da mümkündür. Söz konusu rivâyete daha yakından bakıldığında, ifadedeki menfi üslup hemen dikkat çekmektedir. Çünkü rivâyette Hz. ʿÂişe, Hz. Peygamberle evlendiği günü anlatırken sürekli olarak fizyolojik ve psikolojik açıdan olumsuz koşullardan bahsetmektedir. Nitekim Hz. ʿÂişe birden bire oynamakta olduğu salıncaktan alınmakta ve kendisinin de bilmediği bir yere doğru götürülmektedir. Rivâyet, sadece çocuk evliliğinin cevazını ortaya koymakla yetinmemekte, sanki aynı zamanda çocukların uygunsuz koşullardaki evlilik taleplerine bile itaatkar olmaları gerektiğini salık vermektedir. İçerik yanında teknik olarak bakıldığında bu rivâyet, haber-i vâhiddir. Çünkü rivâyet, sadece Hz. ʿÂişe tarafından bilinebilecek detayları içermektedir. Tarihî açıdan bir öneme sahip olmasına rağmen dinî hükümlere kanıt olma niteliğinden yoksundur. Çünkü bu rivâyette, râvi konuyla ilgili Hz. Peygamber’e ait resmi bir açıklamayı nakletmemekte; sadece kendi zaviyesinden maruz kaldığı bir durumdan bahsetmektedir. (shrink)

This essay seeks to shed light on the connections between elevated isnād and al-sābiq wa’l-lāhiq (distance between the first and last narrator of traditionist). Since the 2nd/8th century, when the search for elevated isnāds began, intense interest has been seen by the traditionists. The article looks at how these initiatives to elevated isnād helped pave the way for the emergence of al-sābiq wa’l-lāhiq. Similarly, it is investigated if al-sābiq wa’l-lāhiq promotes the look for elevated isnād. First, the data documentation approach (...) was applied to data taken from the history of hadith, various hadith techniques, and biographical dictionaries to ascertain the relationship between two notions. The relationship between two themes is then made clear using information from Khatīb Baghdādī’s (d. 463/1071) al-Sābiq wa’l-lāhiq, the first work authored in this field. Significance of the study of Khatīb Baghdādī’s work is further increased by the fact that he was the first to present the idea. The relationship between the subjects has been looked at in the article from three different theoretical angles. First, historical information has been used to assess how the orientation of hadiths concerning elevated isnād created the stage for the conception of al-sābiq wa’l-lāhiq. Then, the connection between subjects was examined through explanations of hadith methodology and biographical dictionaries authors. When the historical records of hadiths are reviewed, it becomes clear that the traditionist supported the hearing of elevated isnād and its transmission starting in the 2nd/8th century, particularly in the 3rd/9th and 4th/10th centuries. al-Sābiq wa’l-lāhiq was founded as a consequence of factors including the existence of grandfathers and grandchildren who reported from a single hadith due to orientation in elevated isnād and the fact that certain traditionists took pride in passing down the narrations of the elders to the younger generations. In addition, as the century moved away from the Prophet, the elevated isnāds that enable to reach him with a short isnād gained more importance. This situation explains why al-sābiq wa’l-lāhiq was formed in the 5th/11th century. It was also discovered that Khatīb Baghdādī’s introduction of this idea to the discussion was not a coincidence, and it was stated that this was due to his interest in elevated isnād. The connection established by the authors of hadith methodology between two concepts is that al-sābiq wa’l-lāhiq encourages the audition of elevated isnād. al-Lāhiq in other words hadith aspirants who want to be the last person who transmits hadith from a traditionist, that is, turning to mu‘ammerūn (long-lived) teachers at a young age supports the audition of elevated isnād. The efforts of biographical dictionaries authors to record elevated isnads that reached al-lāhiq were evaluated as a different manifestation of this situation. The connection between two subjects has also been examined in the work of Khatīb Baghdādī, which has the same name as the concept and various findings were obtained about al-sābiq wa’l-lāhiq and traditionists who were attributed to him as al-sābiq wa’l-lāhiq. According to this, it has been understood that traditionists who were compared to al-sābiq wa’l-lāhiq were chosen from among the long-lived people. A study was conducted on 6 traditionists, in whom Khatīb determined the ratio of al-sābiq wa’l-lāhiq to 10 or more. According to this, it has been determined that the narrators, who are mentioned as al-sābiq, are generally attributed to teachers or peers of traditionists. However, it has been revealed that there is no obligation to be a teacher or peer, and sometimes there are al-sābiqs among the students. The fact that most of the al-sābiqs are teachers and peers shows that the concept is considered a rarity. Because in the history of hadith, isnād generally goes from student to teacher. In addition, the narration of peers from each other or the teacher from students showed that narrators, who are called al-sābiq, have descending isnāds from that teacher. However, it has been determined that not all the narrations of al-sābiq were descending, only of whose narrations from that traditionist would be regarded as descending. As al-lāhiq, on the other hand, is the last person to transmit hadith from traditionist, he already has elevated isnād and all of them are long-lived people. However, the missing part of Khatīb’s book is that he does not pay attention to whether al-lāhiq is reliable or abandoned. In addition, it was stated that al-lāhiq should be chosen only from reliable, and in this case, it would not affect the distance between al-sābiq and al-lāhiq. (shrink)

In our article (Zawadzki and Adamczyk 2021), we analyzed threats that novel memory modifying interventions may pose in the future. More specifically, we discussed how optogenetics’ potential for reversible erasure/deactivation of memory “may impact authenticity by producing changes at different levels of personality.” Our article has received many thoughtful open peer commentaries for which we would like to express our great appreciation. We have identified two main threads of objections. They are related to the potential applicability of optogenetics as a (...) therapeutic memory modification technology (MMT) in humans—applicability thread, and the normative value of authenticity, that is, the assumption that preserving authenticity is valuable (either in general or in the particular approach we adopted)—normative thread. Both of these threads concern fundamental issues: The former deals with the scientific credibility of the case vignette on which our discussion is based, and the latter deals with the normative weight of our considerations. We think that addressing both of them can be instructive in a broader context as they reflect a more general disagreement among neuroethicists about the very purpose and method of our discipline. (shrink)

The Danish theologian-philosopher K. E. Løgstrup is second in reputation in his homeland only to Søren Kierkegaard. He is best known outside Europe for his _The Ethical Demand_, first published in Danish in 1956 and published in an expanded English translation in 1997. _Beyond the Ethical Demand_ contains excerpts, translated into English for the first time, from the numerous books and essays Løgstrup continued to write throughout his life. In the first essay, he engages the critical response to _The Ethical (...) Demand,_ clarifying, elaborating, or defending his original positions. In the next three essays, he extends his contention that human ethics “demands” that we are concerned for the other by introducing the crucial concept of “sovereign expressions of life.” Like Levinas, Løgstrup saw in the phenomenon of “the other” the ground for his ethics. In his later works he developed this concept of “the sovereign expressions of life,” spontaneous phenomena such as trust, mercy, and sincerity that are inherently other-regarding. The last two essays connect his ethics with political life. Interest in Løgstrup in the English-speaking academic community continues to grow, and these important original sources will be essential tools for scholars exploring the further implications of his ethics and phenomenology. “K. E. Løgstrup’s work undoubtedly made in his time an original contribution to the field of moral philosophy and philosophy of religion. This translation makes extracts from his later publications on moral philosophy accessible to an English-speaking audience. I am again impressed by the depth of his ideas, which are certainly not outdated and still relevant for contemporary debates in moral philosophy.” —_Bert Musschenga, Vrije Universiteit, Amsterdam _ “Making a large part of Knud Løgstrup’s legacy accessible to the English-speaking public is an event of enormous cultural, philosophical and political importance—and we are all in debt to his disciple, Kies van Kooten Niekerk, and the University Press of Notre Dame, for making it happen. Løgstrup, alongside few other giants of 20th Century ethical thought, like Emmanuel Levinas or Hans Jonas, anticipated and articulated all the major challenges and urgent tasks with which the coming century is likely to confront the moral self. Our ethical discourse was all the poorer so far for being barred access to his findings and proposition. This will no longer be the case.” —_Zygmunt Bauman, emeritus, University of Leeds_ “The publication of an English translation of Knut Eljert Løgstrup's later works in ethics provides a wider readership with the opportunity to better understand his important contribution to ethics in the second half of the last century. With his notion of the _Sovereign Expressions of Life_ Løgstrup articulates his rejection of moral atomism that has become influential in recent times. The introduction and annotation by Kees van Kooten Niekerk are very helpful to see how Løgstrup's thought developed beyond _The Ethical Demand.” —__Hans S. Reinders, Vrije Universiteit, Amsterdam_. (shrink)

The author introduces and critically analyzes two recent, curious findings and their accompanying explanations regarding how the folk intuits the capabilities of the dead and those in a persistent vegetative state. The dead are intuited to survive death, whereas PVS patients are intuited as more dead than the dead. Current explanations of these curious findings rely on how the folk is said to conceive of death and the dead: either as the annihilation of the person, or that person’s continuation as (...) a disembodied being. The author argues that these two conceptions are incompatible and inconsistent with each other and the evidence. Contrariwise, the author argues that the folk intuition about dead-survivors and the living dead are more easily explained by appealing to cross-culturally established concepts: the folk biological concept of death the existential concept of death, and the concept of social death. (shrink)

The covariant Klein-Gordon equation requires twice the boundary conditions of the Schrödinger equation and does not have an accepted single-particle interpretation. Instead of interpreting its solution as a probability wave determined by an initial boundary condition, this paper considers the possibility that the solutions are determined by both an initial and a final boundary condition. By constructing an invariant joint probability distribution from the size of the solution space, it is shown that the usual measurement probabilities can nearly be recovered (...) in the non-relativistic limit, provided that neither boundary constrains the energy to a precision near ℏ/t 0 (where t 0 is the time duration between the boundary conditions). Otherwise, deviations from standard quantum mechanics are predicted. (shrink)

J. L. Austin (1911-1960) exercised in Post-war Oxford an intellectual authority similar to that of Wittgenstein in Cambridge. Although he completed no books of his own and published only seven papers, Austin became through lectures and talks one of the acknowledged leaders in what is called ‘Oxford philosophy’ or ‘ordinary language philosophy’. Few would dispute that among analytic philosophers Austin stands out as a great and original philosophical genius. Three volumes of his writing, published after his death, have become classics (...) in analytical philosophy: Philosophical Papers ; Sense and Sensibilia ; and How to Do Things with Words . First published in 1969, this book is a collection of critical essays on Austin’s philosophy written by well-known philosophers, many of whom knew Austin personally. A number of essays included were especially written for this volume, but the majority have appeared previously in various journals or books, not all easy to obtain. (shrink)

A time-symmetric formulation of nonrelativistic quantum mechanics is developed by applying two consecutive boundary conditions onto solutions of a time- symmetrized wave equation. From known probabilities in ordinary quantum mechanics, a time-symmetric parameter P0 is then derived that properly weights the likelihood of any complete sequence of measurement outcomes on a quantum system. The results appear to match standard quantum mechanics, but do so without requiring a time-asymmetric collapse of the wavefunction upon measurement, thereby realigning quantum mechanics with an important (...) fundamental symmetry. (shrink)

I argue that there is a version of (quasi-Armstrongian) weak illusionism that intelligibly relates phenomenal concepts and introspective opacity, accounts for the (hard) problem intuitions Chalmers highlights (modal, epistemic, explanatory, and metaphysical), and undermines the most important arguments Chalmers deploys against type-B and type-C materialisms. If this is successful, we can satisfactorily account for the meta-problem of consciousness, mollify our hard problem intuitions, and remain genuine realists about phenomenal experience.

An increasing amount of data is now available from public and private sources. Furthermore, the types, formats, and number of sources of data are also increasing. Techniques for extracting, storing, processing, and analyzing such data have been developed in the last few years for managing this bewildering variety based on a structure called a knowledge graph. Industry has devoted a great deal of effort to the development of knowledge graphs, and knowledge graphs are now critical to the functions of intelligent (...) virtual assistants such as Siri, Alexa, and Google Assistant. The goal of the Ontology Summit 2020 was to understand not only what knowledge graphs are but also where they originated, why they are so popular, the current issues, and their future prospects. The summit sessions examined many examples of knowledge graphs and surveyed the relevant standards that exist and are in development for knowledge graphs. The purpose of this Communiqué is to summarize our understanding from the Summit in order to foster research and development of knowledge graphs. (shrink)

In mirror mark tests dolphins twist, posture, and engage in open-mouth and head movements, often repetitive. Because postures and an open mouth are also dolphin social behaviours, we used self-view television as a manipulatable mirror to distinguish between self-examination and social behavior. Two dolphins were exposed to alternating real-time self-view and playback of the same to determine if they distinguished between them. The adult male engaged in elaborate open-mouth behaviors in mirror mode, but usually just watched when playing back the (...) same material. Mirror mode behavior was also compared to interacting with real dolphins . Mark tests were conducted, as well as switches from front to side self-views to see if the dolphins turned. They presented marked areas to self-views to see if the dolphins turned. They presented marked areas to the self-view television and turned. The results suggest self-examination over social behavior. (shrink)